Qayğı və sevgi həmişə parlaq sənətkar yetişdirmək üçün optimal resept deyil. İntuitiv olaraq belə görünür ki, uşağın intellektual və yaradıcı inkişafı ən yaxşı sevgi və qayğıkeş ailədə baş verir.
News24.az xəbər verir ki, “The Conversation” elmi jurnalı yazır ki, yeni araşdırma bunun həmişə belə olmadığını göstərib.
Bu məsələnin diqqətlə araşdırılması bir çox yaradıcı insanların çətin uşaqlıq illəri keçdiyini göstərib. Parlaq sənətkarlar çox vaxt istedadlarını çətin uşaqlıq hadisələrinə “borcludurlar” və bu hadisələrdən xəyali dünyalar yaratmaqla xilas olurlar.
Məşhur nümunələr arasında Vincent van Gogh, Franz Kafka, Edgar Allan Poe, Virginia Woolf və Sinead O’Connor kimi sənət dahilərini göstərmək olar. Onların hamısı uşaqlıqda çətinliklər yaşamış, sonralar böyük sənət qabiliyyətləri ilə şöhrət qazanmışlar. Təəssüf ki, təəccüblü olmasa da, onların istedadları tez-tez nevrozlar və digər psixi sağlamlıq problemləri ilə müşayiət olunub.
Donald Vinnikottun 1971-ci ildə yazdığı “Oyun və Reallıq” kitabında izah etdiyi kimi, uşaqlar valideynlərin sevgisi və ya diqqətinin olmamasını müvəqqəti olaraq əvəz edən müəyyən davranış nümunələri ilə özlərini sakitləşdirərək narahatlığın öhdəsindən gəlirlər. Əgər yoxluq uzun və mürəkkəbdirsə, bu davranış davam edir və təkrarlar vasitəsilə yaradıcı bacarıqlara çevrilə bilər. Təəssüf ki, bu uşaqlarda yaradıcılıqla yanaşı, bəzən ciddi davranış problemləri yaranır, sosial münasibətlərdə çətinlik yaranır.
Bəzi alimlər hesab edir ki, müəyyən səviyyəyə qədər ailə problemləri uşaqlarda istedadların inkişafına təkan verir, lakin müəyyən məqamdan sonra bu problemlər daha da zərərli olur./Medianews.az
