Anamdan sonra
Anamdan sonra,
Çantasını açdım
İçindən bir kağız parçası tapdım.
Alacaqları varmış,
Baxdım ki,siyahı yazmış...
1. Corab
2.Ayaqqabı...
“Balam”a dəri
Ozümə adi...
Səndən sonra
aldım,anam,
Corab da, dəri ayaqqabı da,
Amma həmişə üşüdü ayaqlarım
İyulda da, avqustda da.
Həyatımı soruşsan,
Səndən sonra ...
mənim həyatım
Sənin ayaqqabın kimidir,
Hər şey adi!
Uzaqlar
Bilsəydim, çoxdan gedərdim.
Nə gözəlmiş, məni sənə yaxın edən uzaqlar.
Deyirdin, qiymətli olur,
Ara-sıra, qəfil gəlib, qəfil gedən qonaqlar.
Sözünü yerə salmadım,
Səssiz olur, əziz olur, sözə baxan uşaqlar.
Mən də getdim, elə getdim,
Barmağımın uclarında hələ də küt ağrı var.
Səs etmədən,
Ayrılıqdan söz etmədən,
Gurultusuz,
Qırıb-töküb yox etmədən.
Nəyim varki, o komada
mənim səndən başqa, onsuz.
Uşaqlardan söz açmışkən,
Sən mənimlə çox oynadın.
Gah oynatdın, gah da atdın
Daha sənlə oynamıram.
Oyun bitib, mən getmişəm.
Mən gedəndə yuxudaydın,
Oyatmadım.
Oyananda ağlamısan,
Oyuncağı axtarmısan.
Sinəmdədir,
gizləmişəm.
Mən hamıdan, mən hər şeydən
gizlənmişəm.
Bilsəm,elə ən birinci,
Elə səndən gizlənərdim.
Bilsəydim,çoxdan gedərdim.
Ən azından bilərdim ki,
Məni gəzən, mənim üçün qəribsəyən bir uşaq var.
Nə gözəlmiş, məni sənə yaxın edən uzaqlar,
Nə gözəlmiş, məni sənə yaxın edən
uzaqlar!!!
Nəzakət xala,
Uşaq vaxtı qapını döyüb qaçmışdım.
Sənsə hiddətlənib, qarğış etmişdin
“Gözün qapıda qalsın, bala”
Mən o vaxtdan qorxub elə gizlənmişdim,
Ən çox ürəyim əsmişdi, deyə,
ən çox onu gizləmişdim.
Elə çırpınırdı,
elə bilirdim sinəmdən çıxacaq....
Balaca ovcumu köksümə sıxıb
Ürəyimi bərk-bərk bağlamışdım.
Sonra böyüdüm...
“O” gəldi.
Döydü, açdım,qaçdı.
Gözüm yolda qaldı.
Nəzakət xala,
Göylərdən məni görürsənsə,
Bağışla!
Ona denən, qayıtsın.
Qarşıdan qış gəlir.
Üşüməsin...
Gəlsin, girsin ürəyimə
Qapını bağlasın!
Allaha təşəkkür
Sən mənim Allaha təşəkkürümsən,
Yaşamaq sevincim, təbəssümümsən
Dünəni dəyişmək əlimdə deyil,
Ağlayan gözümə dolan gülüşsən.
Nə yaxşı gəlmisən, nə xoş gəlmisən,
Qurban qədəminə, nə gec gəlmisən,
Yalquzaq yıxılıb, qalxıb, ilbəil,
Necə gözləmişəm səni, bir bilsən
Sən, nə gözəl hədiyyəsən, bilirsən?
Son nəfəsdə yetişmisən, gəlmisən
Gətir qulağını, gəl, bəri əyil
Heç kim eşitməsin, bilməsin kimsən
Sən mənim Allaha təşəkkürümsən
Sənsiz olmur
Darıxıram, sənsiz olmur.
Olur, amma sən bilmirsən
Sənsiz olmaq, necə olur!
Necə deyim anlayasan?
Bax məsələn, yağsız-duzsuz yemək kimi.
Susuz balıq,
Labirint yol,
Kimsəsiz ev,
Tərk edilmiş yazıq qoca,
Yetim qalmış uşaq kimi.
Belə olur, sənsiz olmaq.
Bax məsələn, bu aralar
Aynadan da yan gəzirəm,
Utanıram gözlərimlə üzləşməyə
Mən, o qədər sən olmuşam
Gecikmişəm səni mənə dəyişməyə.
Sən getmisən, yerin bəlli
Mən hardayam? Məni gətir
Bir yol göstər, məni tapıb gətirməyə.
Nə gülüşüm həmin deyil,
Nə yerişim həmin deyil,
Səmtimi də itirmişəm,
Hara gedim, kimə gedim?
Əynim nazik, dolaşıram küçələri
Sabah-axşam, veyil-veyil
Qollarını aparmısan,
Qoy üşüyüm.
Yatağı da yığmamışam, səndən sonra
Buzdur yorğanım-döşəyim,
Neyləyirəm, mən o evi
Divarlar üstümə gəlir,
Mən ki, sənə sığınmışdım
Sən idin evim-eşiyim
Hər gecənin sabahı-var,
istəmirəm.
Sənsiz gələn sabahları,
istəmirəm.
Sevdiyimlə sınanmağı,savabları
istəmirəm.
Günahları istəyirəm
Yetər ki,gəl.
Günahınla, savabınla
Yetərki,gəl.
Darıxıram, sənsiz olmur.
Olur, amma.
İndi bildin, sənsiz olmaq, necə olur?
Belə olur, sənsiz olmaq.
Olsa-olsa, belə olur!
Günel Balakişi
